21 oktober 2016

De stilte van niets

Na tien minuten op het rode pluche moest ik vaststellen dat de avond anders liep dan ik mij eerder had voorgesteld. Dat kwam niet zozeer door wat er zich op het podium voor mij afspeelde. Daar zat één man met een kapotte gitaar en een indrukwekkende bajan en stond één man in pak met een vrolijke grijns en een kalend hoofd. Als de man met de bajan niet zong of speelde, vertelde de man in pak een verhaal. Dat ging dan over Rusland: van zwerfhonden in de Moskouse metro tot dronken nomaden boven de poolcirkel.

26 juni 2016

Vlinders

De rupsen kropen voorbij op het terras aan de gracht. Het was geen date, maar toch bestelde ik een date proof lunch: een tosti met brie en tomaat. Die valt niet uit elkaar en heeft geen pitjes die tussen je tanden blijven zitten. Hij zat naast me en zat te hannesen met zijn clubsandwich. Die viel wel uit elkaar en had wel pitjes.

27 april 2016

De dansers / klein geluk

Ik keek op de klok toen de man in het witte overhemd vertelde dat hij intens kon genieten van het geluid van zijn vaatwasser. Kwart over twee in de nacht. Ik was zonder twijfel te lang gebleven.

8 april 2016

Voor Marian

Vandaag ben je jarig. 63 jaar – “Maar ik geef je de helft niet”, zou ik grappen. Jij zou lachen, op de manier die ik van je ken: met heel je gezicht.

Het is al een tijdje geleden dat we elkaar spraken. Drie jaar en twee maanden, om precies te zijn. Je was ziek. Diabetes eerst, toen een vlek op een scan, toen alvleesklierkanker.

20 maart 2016

Spiegel

De twee spiegels waar het café naar was vernoemd had ik nog niet ontdekt. Misschien had ik niet goed gekeken. Misschien hingen ze er niet. Maar dat zou raar zijn, net zoals het raar was dat er een kerstboom op de stoep stond, op deze avond halverwege maart. Door de half beslagen ruiten bekeek ik de boom. Er stond een grote televisie naast.

11 maart 2016

Het weerzien

Het was druk op de dansavond, maar niet zo druk als anders. Zo kon het gebeuren dat hij eenvoudig mijn aandacht op zich kon vestigen toen ik langsliep. “Dans je kizomba?”, vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. “Zal ik het je leren? Alleen als je me vertrouwt, hoor!”

21 februari 2016

Bloed, zweet en een patatje flip

Het is half vier ‘s nachts als ik mijn fiets op z’n kop zet, Saskia sommeer haar telefoon te pakken om mij bij te schijnen en voorzichtig begin aan deze belangrijke klus.

Het regent, het is koud, ik wil naar huis maar misschien eerst nog een broodje kaassoufflé halen en mijn fietsketting ligt eraf. Niet alleen zo lafjes aan de achterkant, maar all the way, voor én achter – de ketting hangt er net zo slap bij als een kopje thee waar het zakje één keer doorheen is gehaald.

7 februari 2016

Robert

Robert kwam naast ons zitten in het restaurant waar ik Francesinha bestelde. “Do you mind…?”, begon hij, maar terwijl hij zijn beleefdheidsritueel uitvoerde had hij zich al geïnstalleerd aan de aangrenzende tafel.

16 januari 2016

Trofee

Bij de bushalte denk ik een oude bekende uit de schaakwereld te herkennen. Hij staat met zijn rug naar me toe en schudt wat met z’n hoofd. Terwijl ik langs fiets neem ik de man in me op: het kleine postuur, de gebogen houding, het piekerige haar. Maar ook de iets te grote jas, de voorzichtige manier van lopen.