Na tien minuten op het rode pluche moest ik vaststellen dat de avond anders liep dan ik mij eerder had voorgesteld. Dat kwam niet zozeer door wat er zich op het podium voor mij afspeelde. Daar zat één man met een kapotte gitaar en een indrukwekkende bajan en stond één man in pak met een vrolijke grijns en een kalend hoofd. Als de man met de bajan niet zong of speelde, vertelde de man in pak een verhaal. Dat ging dan over Rusland: van zwerfhonden in de Moskouse metro tot dronken nomaden boven de poolcirkel.
