Een encyclopedie, ofzo

“Dit is een heel bijzondere situatie”, zei mijn vader, terwijl de eindtune van het achtuurjournaal klonk. “Er is een politieke crisis, en geen kabinetscrisis”, vervolgde hij. Mijn hersens maalden even rond. Wat was het verschil ook alweer?

Die vraag stelde ik hem dus ook, met het risico over te komen als één brok desinteresse op het gebied van politiek en maatschappij. Het viel mee. “Het kabinet is niet gevallen”, antwoordde mijn vader, “want Wilders zit niet in het kabinet. Hij gedoogde het huidige kabinet alleen.”

Het maakte het er niet simpeler op. Waarom ging Wilders dan mee het Catshuis in? Wat is gedogen ook alweer? En wat is er aan de hand nu Wilders dat niet meer doet?

 

Tijd om mijn algemene kennis op te vijzelen, dacht ik. Vier Wikipediapagina’s later wist ik genoeg van minderheidskabinetten, koninklijke kabinetten, gedoogsteun en gedoogakkoorden om de volgende keer mee te kunnen praten over het onderwerp.

“Maar pap, hoe deed jij dat dan, vroeger?” vroeg ik me opeens af. “Ik heb Wikipedia, en het hele internet. Pakte jij een encyclopedie ofzo?” Mijn vader knikte. “Ik pakte er een naslagwerk bij, ja. Of ik belde eens rond bij de witgoedzaken in de regio, als ik bijvoorbeeld de goedkoopste koelkast wilde vinden. En soms legde je je er ook gewoon bij neer. Dan was dat simpelweg iets wat je niet wist.”

Nu voel ik me jong. En verwend. Alle informatie ligt voor het oprapen op het internet. Alles wat ik wil weten kán ik ook weten. Er is geen excuus meer om iets niet te kennen of begrijpen. En eigenlijk weet ik niet of ik daar zo blij mee ben.