Sleutel tot succes

Ken je die types die na het dichtslaan van de voordeur zich voor hun hoofd slaan? Vervolgens hun sleutel uit de onhandige, zesentwintig vakjes tellende, maar o zo modieuze tas vissen? Agenda vergeten, telefoon vergeten, flesje water vergeten – als moderne vrouw kan je onmogelijk zonder. Net zoals het pakje tissues, de lippenbalsem en kauwgom overigens onmisbaar zijn, maar die zijn vaak in elke tas uit de collectie van de vrouw in kwestie vertegenwoordigd.

Gemiddeld overkomt het dichtslaan-hoofdslaan mij een keer per week. Deze activiteit kent een vast stramien:

1) bij het opnieuw openen van de deur klinkt gegrinnik uit de kamers van mijn huisgenoten

2) ik spoor in hoog tempo het vergeten artikel op
3) roep door het huis wat ik vergeten ben
4) sluit af met een luid “Nu écht doei!”
5) en ren razendsnel naar buiten.

Vandaag was het anders. Op het moment dat de deur in het slot viel, realiseerde ik me dat mijn sleutel nog binnen lag. Dat beide huisgenoten een midweek aan de andere kant van het land bivakkeerden. Dat ik voorlopig niet meer naar binnen kon.

Ik keek op mijn horloge. Half één. Nog anderhalf uur te gaan tot het college zou beginnen. Ik checkte de inhoud van mijn tas: een portemonnee, een telefoon. Geen agenda. Geen flesje water. Geen iPod. Geen paraplu. Geen zojuist gesmeerde boterham.

Als mijn humeur zich deze ochtend naar het weer had gevormd, was ik huilend op een straathoekje gaan zitten. De euforie van de dag ervoor, na positief commentaar op mijn studieproject, ebde echter nog wat na. Ik besloot om te doen wat ik toch al wilde doen. Ik ging lampen kopen. Voor in het huis waar ik niet in kon.

En daarna kocht ik lunch, en een flesje water. Een tijdschrift, bovendien. Het voelde alsof ik op vakantie was.

Zonder notitieblok en agenda bleek het college interessanter dan ooit. Zonder iPod bleek de busreis naar het reservesleuteladres korter dan ooit – ik tel altijd het aantal liedjes dat ik kan afspelen tussen de twee bewuste haltes. Zonder paraplu bleek de regen verder weg dan ooit – het omgekeerde ik-trek-mijn-regenpak-aan-en-nu-stopt-het-net-met-regenen-effect bleef me bespaard. Zonder sleutel was mijn dag misschien wel leuker dan ooit.