Linkse hobby's op z'n Fries

Linkse hobby’s zijn te gek. Beetje studeren, musiceren en de kunstenaar uithangen op kosten van de overheid. En het liefst allemaal tegelijk: fantastisch. Lang leve subsidieslurpend Nederland.

Ik doe er hard aan mee. Goedkoop studeren? Check. Zorgtoeslag? Check. En al die theaters, musea en festivals die subsidie vangen kan ik ook wel waarderen.

Maar er zijn grenzen. In Friesland zag ik subsidiegeld voor mijn eigen ogen in een groot, diep, zwart gat verdwijnen. Een tijd geleden al, maar het leek me nu eens tijd om jou, lezer, op de hoogte te stellen van deze besteding van gemeenschapsgeld. En wel door Responsible Young Drivers. Dat is een clubje nette mensen, die jongeren wil wijzen op de gevaren van rijden onder invloed. Zowel de Europese Unie als de provincie Noord-Holland zijn partners van deze club. Ergo: beide organen sluizen hun subsidie richting deze jonge verbeteraars. Zodat zij naar discotheken, steden, scholen en evenementen kunnen trekken, alwaar ze met ludieke acties hun doel proberen te bereiken.

Ludiek was het net niet. Drie verantwoordelijke jongeren, zo rond mijn leeftijd, stonden in de hal van de bijna lege discotheek in Grou. Leuk kraampje erbij. De avond was nog jong, maar de in blauwe vesten gehulde bestuurders waren hun campagne al actief aan het promoten. De groep waarmee ik de uitgaansgelegenheid binnen stapte werd meteen hun prooi. “Wie van jullie rijdt er vanavond?” Maar, helaas voor de dames en heer, het was een taxi die de groep naar dit bruisende Friese dorp had gebracht. Een touringcar, zelfs. Balen.

Een uur later ging ik een praatje met ze maken. De discotheek was nog steeds zo goed als leeg en de muziek was niet om over naar huis te schrijven. Je moet toch wat op je vrije zaterdagavond in het hoge noorden. “Wat is jullie taak hier, vanavond?” stak ik van wal. Ik vroeg het aan een van de meisjes met een smurfenblauw vest. Ze begon iets te vertellen over onveilig rijden, drank- en drugsgebruik en vrijwillige blaastesten. Volgens mij vond ze het zelf ook niet bijster interessant. “Jullie krijgen hier toch hopelijk wel voor betaald, hè?” vroeg ik. Mijn medelijden kon ik niet verhullen. Het antwoord van het meisje was een volmondig ja: “Anders had ik het niet gedaan, hoor!” Ik zuchtte opgelucht.

Na het gesprek werd mij duidelijk wat de drie (!) verantwoordelijke jongeren precies deden in een lege Friese discotheek op een troosteloze zat
erdagavond. Een korte samenvatting hiervan wil ik je uiteraard niet onthouden:

1) Bezoekers bij binnenkomst vertellen dat ze iemand moeten regelen die hen naar huis rijdt. (In Friesland is alles ver. Fietsen is er niet bij.)

2)  Daarbij vertellen dat die chauffeur de bewuste avond onbeschonken moet blijven.
3) Bezoekers bij vertrek een vrijwillige blaastest aanbieden. En deze, waar gewenst, afnemen.

Eervol werk, zoveel is duidelijk. Bij vertrek zijn de blaastesten niet aan te slepen. De dronken boerenlui proberen elkaar te overtroeven met hun alcoholpromillage. De nuchtere chauffeurs kijken vanaf een afstandje toe. De jongeren in de blauwe vesten horen de euro’s al rinkelen.

Dus hier gaat je belastinggeld naartoe.