8 juni 2011

To broadcast or not to broadcast

Hemelvaart. Behalve het feit dat bijna niemand tegenwoordig meer weet wat er op die dag gevierd dan wel herdacht dient te worden, weet de publieke omroep ook niet meer zo goed wat er op die dag uitgezonden moet worden.
 
Ik denk dat de discussie in Hilversum een paar weken terug als volgt is verlopen: “De Henk en Ingrids zijn een lang weekend naar de camping”, roept redacteur 1. Redacteur 2 zucht en trommelt met zijn vingers op tafel. “Wie zouden er wel thuis blijven?” Redacteur 3 schudt zijn hoofd en zegt: “Het wordt 25 graden. Waar doen we het nou eigenlijk voor? Iedereen zit toch wel buiten, kijkt liever in een boek dan naar de televisie…” Daarop besluiten de 3 wijze omroepmedewerkers maar een herhaling in te plannen op de zonnige feestdag die komen gaat.

En wat voor een! Geen zwaarmoedige uiteraard, dan gaat de feeststemming verloren. Maar wel wat special interest, want de echte liefhebbers komen heus van hun luie tuinstoel af om hun favoriete programma te aanschouwen. Verder nog wat natuurschoon, het is tenslotte voorjaar: de tuinierkriebels zijn geactiveerd en de groenradar staat aan. Tot slot: beelden van over de grens, lekker ruimdenkend op zo’n christelijke feestdag.

Toen ik op Hemelvaartsdag even na half elf mijn televisie aanzette, verscheen op de beeldbuis dus een prachtig programma. Hoewel eerder vertoond, want een herhaling, had ik het nog nooit gezien. Rail Away heette het. En, niet geheel toevallig, ging het over treinen.

Treinen die door een landschap rijden. Een groen landschap, ergens in Duitsland. Treinen die over bruggen rijden. Treinen die door tunnels rijden. Een perfect ABN sprekende man vertelt dat een daarvan 4,2 kilometer lang is en in 1874 is uitgegraven. Volgens mij sprak dezelfde man ook de schooltelevisieprogramma’s in die ik tien jaar geleden van juffrouw Karin moest bekijken.


Gelukkig weet meneer Voice Over genoeg interessante weetjes te vertellen. “De sneltrein RE, Regional Express, bestaat uit dubbeldekkers die tussen Trier en Koblenz maar een paar maal stoppen, en meestal getrokken of geduwd worden door locs van de 43-serie, uit de voormalige DDR.” (Let op het vakjargon: locs is een afkorting van locomotieven!) En: “Het hangviaduct tussen de wijngaarden telt maar liefst 92 gewelfde openingen van 7,20 meter breed.” Ik bedoel maar.

Ondertussen schieten talloze beelden voorbij, vanuit al even zoveel verschillende standpunten geschoten. Kikvorsperspectief, of juist normale ooghoogte, maar ook helikopters zijn ingeschakeld om de rode slang van bovenaf te filmen. Wat een kwaliteit.

Linksboven in beeld zie ik twee letters staan: EO. Maar Jezus zit niet in de trein. De trein rijdt niet naar een bedevaartsoord. En de machinist heeft geen rozenkrans om zijn nek hangen. Het enige dat me aan religie doet denken is de christelijke feestdag van vandaag. De eerstvolgende uitzending is op mijn verjaardag. Ik kan me geen mooier cadeau wensen. Met Rail Away is het altijd feest.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten