1 september 2015

Midlife crisis

Maarten had een nieuwe vriendin. Ze had een Engelse naam met veel letters in een moeilijke volgorde. Ze woonde in Amsterdam en hij was verliefd op haar.

Maarten had ook drie kinderen. En een echtgenote, maar die had hij sinds een jaar niet meer. Hij was van haar gescheiden en boven zijn bedrijf gaan wonen, op een industrieterrein in een onbeduidend dorp in Zuid-Holland. Zijn bed stond naast zijn drumstel.

Maarten en ik dronken bier op een Leids terras. We keken uit op een oude stapel stenen aan de ene kant en een Indisch eethuis aan de andere kant.


“Het is eigenlijk heel simpel”, zei Maarten. “Het werkte niet meer. Na meer dan twintig jaar huwelijk kwamen we erachter dat we niets meer samen hadden. Niets meer samen deden. De gezamenlijke hobby’s waren er niet meer. Zij keek graag naar romantische films, ik wil vlammen en geweren zien. Haar vrienden waren niet mijn vrienden, en andersom. En de kinderen werden ouder, dus daar hadden we ook geen collectieve kluif meer aan. Het was op.”

Op zijn achtenveertigste was Maarten weer gaan studeren. Hij wilde biologieleraar worden. Ik zag de passie in zijn ogen toen hij vertelde over de mbo-studenten die door anderen werden gezien als het afvoerputje van de samenleving. “Ik wil ze verder helpen. Juist hen. En dat ga ik doen. Die kids joh, ze zijn geweldig. Ik leer zoveel, elke dag opnieuw. En ik ben pas een week bezig.”

Het bier was op. We bestelden nog een rondje. Maarten zat half onderuitgezakt in de rieten stoel, zijn benen iets uit elkaar, nonchalant in zijn korte broek en sportshirt. Hij vertelde verder. Dat hij duizend euro had uitgegeven aan een online spel: een virtuele wereld waarin hij een prachtige auto reed die in onze wereld maar liefst 20.000 euro zou hebben gekost. Dat digitaal geluk een prachtig alternatief was voor mensen die tegenwoordig werkweken maken van zestig uur. Dat hij een hekel had aan echtparen die een pup nemen omdat ze ook twee baby’s hebben – want dan is het gezin compleet.

Zijn nieuwe vriendin met de Engelse naam had twee honden. Maar ze had geen baby’s. Maarten wandelde graag samen met haar door het Vondelpark, met de honden, verliefd en gelukkig.

Ik vroeg Maarten of hij zichzelf zag als een typisch voorbeeld van de midlife crisis.

Hij was even stil.

“Ja, ik denk het wel.”

2 opmerkingen: